Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

persuasissimum mihi est

  • 1 persuadeo

    per-suādeo, suāsī, suāsum, ēre, eig. mit Erfolg raten; dah. I) überzeugen, mit u. ohne Dat. pers. u. einem Acc. u. Infin. od. indir. Fragesatz, mit Acc. pron. neutr., mit de u. Abl. od. absol., a) act.: velim tibi ita persuadeas, me tuis consiliis nullo loco defuturum, Cic.: ut, si posses, recuperatoribus persuaderes, non esse iniuriā M. Tullio damnum datum, Cic.: nec tibi tam prudens quisquam persuadeat auctor tellurem Boreā frigidam spirante moveri, Verg.: imprimis hoc volunt persuadere, non interire animas, Caes.: quod cum ita fieri persuasissent, Gell. – si praesens sibi persuasisset, quam iustas petendi causas haberet, Suet. – hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset, Cic.: eo minus credebam, tibi temere quicquam persuaderi potuisse, Cic. – si forte de paupertate non persuaseris, Cic. – quomodo mihi persuadeo, Cic. – persuadentia verba addat, Ov. – b) pass.: α) impers.: sibi persuaderi (er sei, halte sich überzeugt) eum suam gratiam non repudiaturum, Caes.: dicere ad persuadendum accommodate, Cic. – hoc ipsis Siculis ita persuasum est, Cic.: si ab iis auditori iam quiddam persuasum videtur, Cic.: de tua fide nisi persuasum esset nobis, non etc., Brut. et Cass. in Cic. ep.: persuasissimum mihi est Lepidum recte facturum numquam, Brut. in Cic. ep. – vulgo persuasum, quasi vox Augusti per cubicularios excepta sit, Suet. – persuasum habeo, Caes., Val. Max. u. Plin. ep., u. persuasissimum habeo, Colum. u. Suet., ich bin überzeugt, bin vollkommen überzeugt, mit folg. Acc. u. Infin. – β) pers.: si scit et persuasus est, Caecin. in Cic. ep.: si persuasus auditor fuerit, Cornif. rhet.: cum animus auditoris persuasus esse videtur ab iis, qui ante contra dixerunt, Cornif. rhet. – γ) im Abl. absol.: quo (malo) viso atque persuaso, man sich davon überzeugt hält, Cic. Tusc. 3, 72. – II) insbes., wie πείθειν, überreden, durch Überredung wozu bestimmen, -vermögen, -verführen, mit u. ohne Dat. (selten mit Acc.) pers. u. folg. ut (uti) u. Konj., od. m. folg. bl. Coniunctiv, od. folg. indir. Fragesatz, od. Infin., m. Acc. (klass. bl. mit Acc. pronom. neutr.) od. absol., a) act.: metuebat, ne sibi persuaderes, ut etc., Plaut.: huic persuadet, uti... transeat, Caes.: huic persuadet, petat etc., Sall.: ei persuadet tyrannidis finem facere, Nep.: hoc quoque quaerentibus remittamus, quis Romanis primus persuaserit navem conscendere, Sen. – mit Acc. rei, quorum si utrumvis (Pompeio) persuasissem, Cic.: numquam tamen haec felicitas illi persuasit neglegentiam, Sen. exc. contr. 3. praef. § 5: omnia nobis mala (zu allem Schlechten) solitudo persuadet, Sen. ep. 25, 5. – m. Acc. pers., te persuadeam, ut... venias, Petron.: quis te persuasit, Enn. fr. – absol., persuasit nox, amor, adulescentia, Ter. – b) pass.: α) impers.: his persuaderi non poterat, ut etc., Caes.: quod propius Romanos accessisset, persuasum (= id sibi persuasum esse) loci opportunitate, Caes.: ne hoc cuiquam persuadeatur, ut id tu gratis suscipere conatus sis, Cic.: persuasum est facere, Plaut.: itane? corrupti sunt, quibus persuasum est (die aus Überzeugung entschlossen sind) foedissimum hostem iustissimo bello persequi? Cic. Phil. 13, 35. – β) pers.: persuasus ille fecit, quod monitus fuit, Phaedr.: Caesaris nomine persuasi a rege Iuba desciscunt, Auct. b. Afr.: persuasa est iureiurando gruis (Nomin.), Phaedr.: Capua persuasa pacisci, Val. Max.: persuasi mori, die sich selbst bestimmt hatten, entschlossen waren, Iustin.

    lateinisch-deutsches > persuadeo

  • 2 persuadeo

    per-suādeo, suāsī, suāsum, ēre, eig. mit Erfolg raten; dah. I) überzeugen, mit u. ohne Dat. pers. u. einem Acc. u. Infin. od. indir. Fragesatz, mit Acc. pron. neutr., mit de u. Abl. od. absol., a) act.: velim tibi ita persuadeas, me tuis consiliis nullo loco defuturum, Cic.: ut, si posses, recuperatoribus persuaderes, non esse iniuriā M. Tullio damnum datum, Cic.: nec tibi tam prudens quisquam persuadeat auctor tellurem Boreā frigidam spirante moveri, Verg.: imprimis hoc volunt persuadere, non interire animas, Caes.: quod cum ita fieri persuasissent, Gell. – si praesens sibi persuasisset, quam iustas petendi causas haberet, Suet. – hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset, Cic.: eo minus credebam, tibi temere quicquam persuaderi potuisse, Cic. – si forte de paupertate non persuaseris, Cic. – quomodo mihi persuadeo, Cic. – persuadentia verba addat, Ov. – b) pass.: α) impers.: sibi persuaderi (er sei, halte sich überzeugt) eum suam gratiam non repudiaturum, Caes.: dicere ad persuadendum accommodate, Cic. – hoc ipsis Siculis ita persuasum est, Cic.: si ab iis auditori iam quiddam persuasum videtur, Cic.: de tua fide nisi persuasum esset nobis, non etc., Brut. et Cass. in Cic. ep.: persuasissimum mihi est Lepidum recte facturum numquam, Brut. in Cic. ep. – vulgo persuasum, quasi vox Augusti per cubicularios excep-
    ————
    ta sit, Suet. – persuasum habeo, Caes., Val. Max. u. Plin. ep., u. persuasissimum habeo, Colum. u. Suet., ich bin überzeugt, bin vollkommen überzeugt, mit folg. Acc. u. Infin. – β) pers.: si scit et persuasus est, Caecin. in Cic. ep.: si persuasus auditor fuerit, Cornif. rhet.: cum animus auditoris persuasus esse videtur ab iis, qui ante contra dixerunt, Cornif. rhet. – γ) im Abl. absol.: quo (malo) viso atque persuaso, man sich davon überzeugt hält, Cic. Tusc. 3, 72. – II) insbes., wie πείθειν, überreden, durch Überredung wozu bestimmen, -vermögen, -verführen, mit u. ohne Dat. (selten mit Acc.) pers. u. folg. ut (uti) u. Konj., od. m. folg. bl. Coniunctiv, od. folg. indir. Fragesatz, od. Infin., m. Acc. (klass. bl. mit Acc. pronom. neutr.) od. absol., a) act.: metuebat, ne sibi persuaderes, ut etc., Plaut.: huic persuadet, uti... transeat, Caes.: huic persuadet, petat etc., Sall.: ei persuadet tyrannidis finem facere, Nep.: hoc quoque quaerentibus remittamus, quis Romanis primus persuaserit navem conscendere, Sen. – mit Acc. rei, quorum si utrumvis (Pompeio) persuasissem, Cic.: numquam tamen haec felicitas illi persuasit neglegentiam, Sen. exc. contr. 3. praef. § 5: omnia nobis mala (zu allem Schlechten) solitudo persuadet, Sen. ep. 25, 5. – m. Acc. pers., te persuadeam, ut... venias, Petron.: quis te persuasit, Enn. fr. – absol., persuasit nox, amor, adulescentia, Ter. – b) pass.: α) impers.: his persuaderi non poterat, ut etc.,
    ————
    Caes.: quod propius Romanos accessisset, persuasum (= id sibi persuasum esse) loci opportunitate, Caes.: ne hoc cuiquam persuadeatur, ut id tu gratis suscipere conatus sis, Cic.: persuasum est facere, Plaut.: itane? corrupti sunt, quibus persuasum est (die aus Überzeugung entschlossen sind) foedissimum hostem iustissimo bello persequi? Cic. Phil. 13, 35. – β) pers.: persuasus ille fecit, quod monitus fuit, Phaedr.: Caesaris nomine persuasi a rege Iuba desciscunt, Auct. b. Afr.: persuasa est iureiurando gruis (Nomin.), Phaedr.: Capua persuasa pacisci, Val. Max.: persuasi mori, die sich selbst bestimmt hatten, entschlossen waren, Iustin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persuadeo

  • 3 fest

    fest, I) nicht wankend, feststehend, dauernd: firmus (was äußern Eindrücken, der Auflösung, Zerstörung widerstehen kann, z.B. valetudo). – stabilis (der feststehen kann od. auf dem man feststehen kann), verb. stabilis et firmus; firmus stabilisque. – constans (sich gleichb leibend, sich nicht verändernd, z.B. vultus et gradus: u. cursus stellarum; alle drei auch bildl. = unveränderlich, standhaft); verb. firmus constansque (z.B. Sinn, animus). – immobilis (unbeweglich, eig.). – ratus (fest bestimmt, feststehend, z.B. decretum); verb. ratus atque firmus; constans et ratus (z.B. motus stellarum). – status (der Zeit nach fest bestimmt, periodisch wiederkehrend, z.B. dies, tempus, sacra, cursus siderum). – certus (entschieden, z.B. consilium, animus; dah. auch bestimmt, z.B. pretium). – obstinatus (hartnäckig, steif und fest auf etwas bestehend, z.B. voluntas, animus). – invictus (unbeugsam, z.B. animus). – eine feste Hand, manus stabilis nec umquam intremiscens; manus constans (z.B. constanti dextrā ar- ripere poculum). – s. Besitz, agri fundique.Adv.firme; firmiter; constanter. – ich bin s. überzeugt, persuasissimum mihi est m. folg. Akk. u. Inf.: sei s. überzeugt, daß ich, cave dubites, quin etc. – II) dicht, eng verbunden: solidus (aus fester Masse bestehend, gedrungen u. konsistent, kompakt, gediegen, massiv). – densus (aus nahe aneinander gedrängten Teilen bestehend, dicht). – spissus (undurchdringlich, undurchsichtig, z.B. solum,ager). – astrictus (fest angezogen, z.B. nodus). – magnus (groß, stark, z.B. vinculum). – s. Holz, robur: das s. Land, (terra) continens.Adv.solide; dense; spisse. – III) befestigt: a) v. Örtl.: munitus (z.B. von Natur, naturā od. naturaliter, Ggstz. durch Kunst, opere od. manu). – tutus (vor Gefahr gesichert). – validus (stark durch Besatzung, z.B. oppidum). – ein fester Ort, Platz, s. Festung. – b) v. Pers.: tutus a ferro (gesichert gegen das Eisen, gegen Hieb u. Stich). – tutus ad omnes ictus (gesichert gegen alle Hiebe u. Stiche). – inviolabilis (unverletzlich). – fest gegen Gift, tutus adversus venenorum pericula (z.B. corpus).

    deutsch-lateinisches > fest

  • 4 persuadeo

    persuādĕo, ēre, suāsi, suāsum - intr. - [st1]1 [-] persuader, faire croire, convaincre.    - abs. persuadere: persuader, être persuasif.    - oratoris officium est dicere ad persuadendum, Cic. de Or. 1: la fonction de l'orateur est de parler de manière à persuader.    - si scit et persuasus est, quid irascitur ei qui... Cic. Fam. 6, 7: s'il le sait et qu'il en soit persuadé, pourquoi s'en prend-il à celui qui...    - persuasit nox amor vinum adulescentia: humanum est, Ter.: la nuit, l'amour, le vin, la jeunesse ont un pouvoir persuasif: c'est humain.    - avec pron. n. - ea, quae invenissent, eloquentiā persuadere, Cic. Inv. 1, 3: persuader au moyen de l'éloquence ce qu'ils avaient découvert.    - persuadere alicui (qqf. aliquem): persuader qqn.    - persuadere alicui + prop. inf.: faire croire à qqn que.    - militibus persuasit se proficisci, Nep.: il fit croire à ses soldats qu'il partait.    - Dianae donum esse omnibus persuasit: il persuada tout le monde que c'était un don de Diane.    - Critoni nostro non persuasi me hinc avolaturum, Cic. Tusc. 1, 103: je n'ai pas convaincu notre ami Criton que je m'envolerais d'ici.    - velim tibi ita persuadeas, me tuis consiliis nullo loco defuturum, Cic. Fam. 11, 5, 3: je voudrais que tu te persuades que je ne manquerai sur aucun point de soutenir tes excellents projets.    - illud ita mihi persuadeo... Cic. Fam. 13, 73, 2: je me persuade ceci, à savoir que.    - mihi ita persuasi... Cic. Nat. 3, 5: ma conviction est que...    - si ab iis qui ante dixerunt quiddam auditori persuasum videtur, Cic. Inv. 1, 23: si par les orateurs précédents une conviction particulière semble avoir été donnée à l'auditeur.    - opinio mali, quo viso atque persuasa aegritudo insequitur necessario, Cic. Tusc. 3, 72: l'opinion que c'est un mal ; or l'idée et la conviction qu'on a de ce mal font suivre nécessairement la tristesse. [st1]2 [-] persuader de, déterminer à, décider à.    - persuadere alicui (ut) + subj.: décider qqn à, persuader qqn de.    - persuasum erat Cluvio, ut... Cic. Com. 51: on avait persuadé à Cluvius de...    - neque ulli civitati Germanorum persuaderi potuit, ut Rhenum transiret, Caes. BG. 5: aucun peuple germain ne se laissa persuader de passer le Rhin.    - aliquā die te persuadeam ut... Petr.: un jour, je te persuaderai de...    - huic persuadet... petat, Sall. J. 35, 2: il lui persuade de demander... [st1]3 [-] quelques tournures particulières.    - persuasum est mihi: **cela m'a été persuadé**, je suis persuadé (ma conviction est faite).    - mihi persuasissimum est, Cic. Fam. 11, 9, 2: je suis absolument persuadé.    - persuasissimum habeo Suet. Ner. 29: je suis absolument persuadé.    - si tibi persuasum est, Cic. Nat. 3, 7: si ta conviction est faite.    - persuasum est mihi + prop. inf.: je suis convaincu que...    - persuasum habeo + prop. inf.: je suis convaincu que...
    * * *
    persuādĕo, ēre, suāsi, suāsum - intr. - [st1]1 [-] persuader, faire croire, convaincre.    - abs. persuadere: persuader, être persuasif.    - oratoris officium est dicere ad persuadendum, Cic. de Or. 1: la fonction de l'orateur est de parler de manière à persuader.    - si scit et persuasus est, quid irascitur ei qui... Cic. Fam. 6, 7: s'il le sait et qu'il en soit persuadé, pourquoi s'en prend-il à celui qui...    - persuasit nox amor vinum adulescentia: humanum est, Ter.: la nuit, l'amour, le vin, la jeunesse ont un pouvoir persuasif: c'est humain.    - avec pron. n. - ea, quae invenissent, eloquentiā persuadere, Cic. Inv. 1, 3: persuader au moyen de l'éloquence ce qu'ils avaient découvert.    - persuadere alicui (qqf. aliquem): persuader qqn.    - persuadere alicui + prop. inf.: faire croire à qqn que.    - militibus persuasit se proficisci, Nep.: il fit croire à ses soldats qu'il partait.    - Dianae donum esse omnibus persuasit: il persuada tout le monde que c'était un don de Diane.    - Critoni nostro non persuasi me hinc avolaturum, Cic. Tusc. 1, 103: je n'ai pas convaincu notre ami Criton que je m'envolerais d'ici.    - velim tibi ita persuadeas, me tuis consiliis nullo loco defuturum, Cic. Fam. 11, 5, 3: je voudrais que tu te persuades que je ne manquerai sur aucun point de soutenir tes excellents projets.    - illud ita mihi persuadeo... Cic. Fam. 13, 73, 2: je me persuade ceci, à savoir que.    - mihi ita persuasi... Cic. Nat. 3, 5: ma conviction est que...    - si ab iis qui ante dixerunt quiddam auditori persuasum videtur, Cic. Inv. 1, 23: si par les orateurs précédents une conviction particulière semble avoir été donnée à l'auditeur.    - opinio mali, quo viso atque persuasa aegritudo insequitur necessario, Cic. Tusc. 3, 72: l'opinion que c'est un mal ; or l'idée et la conviction qu'on a de ce mal font suivre nécessairement la tristesse. [st1]2 [-] persuader de, déterminer à, décider à.    - persuadere alicui (ut) + subj.: décider qqn à, persuader qqn de.    - persuasum erat Cluvio, ut... Cic. Com. 51: on avait persuadé à Cluvius de...    - neque ulli civitati Germanorum persuaderi potuit, ut Rhenum transiret, Caes. BG. 5: aucun peuple germain ne se laissa persuader de passer le Rhin.    - aliquā die te persuadeam ut... Petr.: un jour, je te persuaderai de...    - huic persuadet... petat, Sall. J. 35, 2: il lui persuade de demander... [st1]3 [-] quelques tournures particulières.    - persuasum est mihi: **cela m'a été persuadé**, je suis persuadé (ma conviction est faite).    - mihi persuasissimum est, Cic. Fam. 11, 9, 2: je suis absolument persuadé.    - persuasissimum habeo Suet. Ner. 29: je suis absolument persuadé.    - si tibi persuasum est, Cic. Nat. 3, 7: si ta conviction est faite.    - persuasum est mihi + prop. inf.: je suis convaincu que...    - persuasum habeo + prop. inf.: je suis convaincu que...
    * * *
        Persuadeo, persuades, pen. prod. persuasi, persuasum, pe. prod. persuadere. Plautus. Faire croire, Mettre en teste et la fantasie quelque chose à aucun, Persuader.
    \
        Quo modo mihi persuadeo. Cic. Selon, ou, A ma fantasie.
    \
        Velim tibi ita persuadeas, me cum Reip. causa, quae mihi vita ipsa est charior, tum quod, etc. Cic. Je desireroye que tu creusse cela certainement.
    \
        Is mihi persuadet, nuptias quantum queam vt maturem. Terent. Il m'enhorte.

    Dictionarium latinogallicum > persuadeo

  • 5 persuadeo

    per-suādĕo, si, sum, 2, v. a., to bring over by talking, to convince of the truth of any thing, to persuade (cf. convinco).
    I.
    In gen., constr. absol., with an obj.-clause and dat., rarely with acc. of the person:

    oratoris officium est dicere ad persuadendum accommodate,

    Cic. de Or. 1, 31, 138:

    imprimis hoc volunt persuadere, non interire animas,

    Caes. B. G. 6, 14:

    velim tibi ita persuadeas, me, etc.,

    Cic. Fam. 11, 5, 3:

    hoc cum mihi non modo confirmasset, sed etiam persuasisset,

    id. Att. 16, 5, 2:

    ne si forte de paupertate non persuaseris, sit aegritudini concedendum,

    id. Tusc. 4, 27, 59; Hor S. 1, 6, 8; Verg. G. 2, 315: quis te persuasit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 10, 10 (p. 175, n. 4 Vahl.).— Pass. pers. (rare):

    cum animus auditoris persuasus esse videtur ab eis, qui, etc.,

    Auct. Her. 1, 6, 9:

    si persuasus auditor fuerit,

    id. ib. 1, 6, § 10: si scit et persuasus est, quid irascitur, etc., Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 2.— Pass. impers.:

    corrupti sunt quibus persuasum sit foedissimum hostem justissimo bello prosequi,

    Cic. Phil. 13, 17, 35:

    mihi persuaderi numquam potuit, animos... vivere, etc.,

    id. Sen. 22, 80. persuasum habere, v. P. a. infra.—
    II.
    In partic., to prompt, induce, prevail upon, persuade to do any thing (class.); usually constr. with alicui, ut, or ne; rarely (and post-Aug.) aliquem or with an obj.-clause:

    persuasit nox, amor, adulescentia,

    Ter. Ad. 3, 4, 24:

    metuebat ne sibi persuaderes, ut, etc.,

    Plaut. Truc. 1, 2, 98:

    huic magnis praemiis pollicitationibusque persuadent, uti, etc.,

    Caes. B. G. 3, 18:

    huic Albinus persuadet, regnum ab senatu petat,

    Sall. J. 35, 2:

    duo sunt tempora, quibus aliquid contra Caesarem Pompeio suaserim, unum, ne, etc.... alterum ne, etc.... quorum si utrumvis persuasissem, etc.,

    Cic. Phil. 2, 10, 24:

    numquam tamen haec felicitas illi persuasit neglegentiam,

    led him into negligence, Sen. Exc. Contr. 3, praef. 5:

    omnia nobis mala solitudo persuadet,

    Sen. Ep. 25, 5:

    persuasit ei tyrannidis finem facere,

    Nep. Dion. 3, 3:

    nec arare terram aut expectare annum tam facile persuaseris, etc.,

    Tac. G. 14 fin.:

    quis Romanis primus persuaserit navem conscendere?

    Sen. Brev. Vit. 13, 4:

    frigidāque etiam hibernis algoribus persuasit,

    Plin. 29, 1, 5, § 10:

    aliquā die te persuadeam, ut, etc.,

    Petr. 46.— Impers. pass.:

    his persuaderi, ut, etc., non poterat,

    Caes. B. G. 2, 10:

    persuasum est facere,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 93; cf.:

    tibi quidquam persuaderi potuisse,

    Cic. Fam. 11, 28, 1:

    tibi persuasum habere, for sibi persuaderi: ea loca provinciae adjungere sibi persuasum habebant,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.; v. Zumpt, Gr. § 407, n. 1; § 634.—Hence, P. a.: persuāsus, a, um, fixed, established, settled. —Sup.: quod mihi persuasissimum est, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 9, 2.—Esp., in phrase persuasum habere, to be convinced, regard as settled:

    quia persuasum habuerunt, animas hominum immortalis esse,

    Val. Max. 2, 6, 10: comperi persuasissimum habuisse eum, with obj.clause, Suet. Ner. 29:

    at nos e diverso fumi amaritudine vetustatem indui persuasum habemus,

    Plin. 23, 1, 22, § 40:

    persuasum habeo posse fieri ut, etc.,

    Plin. Ep. 1, 20, 9; Col. 1, 1, 4; 4, 3, 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > persuadeo

  • 6 persuadeo

    per-suādeo, suāsī, suāsum, ēre
    1) убеждать, уверять, внушать (alicui de aliquā re или aliquid C, Cs-, etc.)
    persuasus sum, mihi persuasum (persuasissimum) est, mihi persuasi C etc., реже (mihi) persuasum habeo Cs, PJ etc. яубеждён
    2) побуждать, склонять, уговаривать ( aliquem Pt)

    Латинско-русский словарь > persuadeo

  • 7 überzeugen

    überzeugen, fidem facere, absol. oder jmd., alci, od. von etw., alcis rei od. mit folg. Akk. u. Infin. (den Glauben beibringen, v. Pers. u. Lebl., z.B. von der Reue, paenitentiae: überzeuge mich davon, daß etc., fac fidem m. folg. Akk. u. Infin.: er konnte sich lange nicht davon überzeugen, aliquamdiu fides fieri non poterat). – jmd. von etw. üb., convincere alqm alcis rei od. de alqa re (mit siegenden Beweisen etwas dartun); persuadere de alqa re (überreden, jmd. etwas glauben machen). – überz., daß etc., convincere od. persuadere mit folg. Akk. u. Infin. – jmd. hinlänglich üb., daß etc., alci satis facere m. folg. Akk. u. Infin. – ich werde, du wirst überzeugt etc., persuadetur mihi, tibi etc.: sich üb., sibi persuadere: ich bin überzeugt, mihi persuasum est, von etwas, de alqa re odermit Akk. u. Infin. – ich bin fest, völlig überzeugt, mihi persuasissimum est, von etw., de alqa re od. m. Akk. u. Infin.; plane non dubito, quin etc. (ich zweifle gar nicht, daß etc.); pro certo habeo mit Akk. u. Infin. (ich halte für gewiß); confido mit folg. Akk. u. Infin. (ich hege das Vertrauen): fest, entschieden überzeugt, daß etc., haud dubius, quin etc. – ich kann mich nicht üb., non possum adduci, ut credam: sei überzeugt, velim tibi ita persuadeas: sei fest überzeugt, daß ich etc., cave dubites, quin etc. – sich von etw. üb., alqd cognoscere (kennen lernen).

    deutsch-lateinisches > überzeugen

  • 8 Gewißheit

    Gewißheit, firmitas (Festigkeit, Zuverlässigkeit). – stabilitas (Unwandelbarkeit). – certa fides (entschiedene Glaubwürdigkeit). – fides [1121]( Glaubwürdigkeit, Zuverlässigkeit, z.B. tuendae pacis, die objektive G. der Erhaltung des Friedens). – veritas (Wahrheit, z.B. einer Aussage). – res certa (entschiedene Sache). – die sichere, volle G., certa fides: veritas ad liquidum explorata: mit G., certo (z.B. scire): G. haben, certum od. exploratum od. compertum habere: ich habe. volle G., mihi exploratissimum od. persuasissimum est: keine G. haben, certum nescire: etw. zur G. bringen, ad certum redigere alqd; vincere mit folg. Akk. u. Infin. (schlagend beweisen, bis zur Gewißheit erweisen): jmdm. G. von etw. geben, alqm certiorem facere de alqa re: G. über etw. erhalten, certiorem fieri alcis rei od. de alqa re.

    deutsch-lateinisches > Gewißheit

  • 9 (persuāsus)

        (persuāsus) adj.    [P. of persuadeo], fixed, settled.—Only sup: quod mihi persuasissimum est, of which I am fully convinced.

    Latin-English dictionary > (persuāsus)

См. также в других словарях:

  • tenir — à fable, Pro fabula ac nugis habere. Herberay au prologue de Josephe, Dont plusieurs Romans parlent et escrivent si loing de la verité, que toute personne de bon esprit le doit tenir plus à fable qu autrement. Tenir, Tenere. Tenir à perdu, c est… …   Thresor de la langue françoyse

  • ERYTHEA vel ERYTHIA — ERYTHEA, vel ERYTHIA Ins. inter Gades et Hispaniam, quam sic describit Plin. l. 4. c. 22. Ab eo latere que Hispaniam spectat (Gadis ins.) passibus fere centum, altera ins. est longa 3. mill. passm. lata in qua prius opp. Gadium fuit. Vocatur ab… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • seur — Seur, f. Soror, Il semble mieux d escrire Soeur, par oe diphthongue. La seur de mon mari, Glos glossis. La seur de ma mere, Matertera, Matruelis. La seur du pere de nostre bisayeul du costé du pere, Abamita. La seur de la mere grand de nostre… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»